Hoe AI mij weer grip gaf op mijn leven met NAH
Tien jaar.
Zo lang voelde het alsof ik onzichtbaar was geworden.
Niet omdat ik geen verhalen had om te delen. Of geen ideeën, inzichten, gevoelens.
Maar omdat ik simpelweg de woorden niet meer kon vinden.
Omdat ik bang was dat ik iets zou vergeten. Of te veel fouten zou maken.
Omdat mijn brein niet meer meewerkte zoals vroeger.
De afgelopen tien jaar stonden volledig in het teken van herstel.
Een nieuwe realiteit
Van opnieuw leren lopen naar langzaam weer begrijpen wat ik net gelezen had.
Van eindeloos doorduwen ("als het niet lukt, moet het harder") naar onderzoeken wat mijn optimum is:
Die magische balans tussen inspanning en herstel waarin ik het maximale uit mezelf kan halen — zonder telkens over mijn eigen grenzen te gaan.
Het is een pijnlijk en intens leerproces waar ik nog steeds middenin zit.
Maar ergens in dat proces gebeurde er iets onverwachts.
Iets dat ik in eerste instantie niet eens zag.
Een ontmoeting met potentie
Tijdens een gesprek liet iemand mij een AI-schrijftool zien.
Je gaf een paar steekwoorden, en hup er kwam een hele tekst uit.
Ik vond het wel interessant maar zag de potentie nog niet.
Toch liet het mij niet los. Ik ging lezen over wat AI was en waarvoor je het gebruikt en kwam tot de ontdekking dat dit precies is (of toen, moest worden) wat ik nodig heb om meer voor elkaar te krijgen! Wat als deze technologie míj kan helpen met de dingen die ik niet meer zelf kan?
De muur die ik niet kon passeren
Eén van de grootste uitdagingen in mijn werkleven noemde ik mijn "alt-tab-probleem" .
Een simpel voorbeeld: je zoekt iets in document A, maar de info staat in document B.
Zodra ik wisselde, wist ik niet meer wat ik zocht.
Documenten naast elkaar zetten hielp ook niet.
Zodra mijn ogen versprongen, raakte ik de draad kwijt.
Het kostte zóveel energie. En zóveel frustratie.
Voor een doorzetter als ik was dat onverteerbaar. Want dit kon ik met wilskracht niet overwinnen.
Tot ik AI écht begon te verkennen.
Geen wondermiddel. Maar wél een gamechanger.
Langzaam maar zeker ontdekte ik hoe AI mij kon ondersteunen.
Niet om mijn werk over te nemen, maar om mijn cognitieve grenzen te verlichten.
Dankzij AI:
- Begrijp ik wanneer mijn beste werkmomenten zijn
- Zijn mijn ALT-tab problemen veel minder belangrijk omdat ik het anders op kan lossen.
- Kan ik afspraken laten plannen en terugvinden (zonder mijn app te openen)
- Hoef ik me geen zorgen meer te maken over taalfouten
- Laat ik gesprekken opnemen, samenvatten en vertalen naar concrete acties
- Krijg ik overzicht terug waar vroeger alleen chaos zat
Zelfs koken lukt beter: ik praat met mijn AI terwijl ik in de pannen roer en vraag gewoon: “Wat moet ik nu doen?”
De grootste winst? De meeste stress is weg. Want ik hoef mij geen zorgen meer te maken over taalfouten, ik ben veel minder bang dat ik dingen vergeet omdat ik meer ruimte heb.
En dat is, voor wie leeft met NAH, misschien wel de allergrootste verandering van allemaal.
Weten wat je niet weet
Wat mensen vaak niet begrijpen: als je leeft met Niet Aangeboren Hersenletsel, weet je vaak niet dat je iets vergeten bent.
Je mist niet alleen informatie, maar ook het besef dát je iets mist.
Dat maakt je kwetsbaar. En dat doet iets met je vertrouwen in jezelf.
Daar schrijft niemand je voor in. Maar het gebeurt.
En daarom is het zo’n verademing dat ik nu ondersteuning heb.
Geen alles oplossende technologie maar een houvast. Een extra brein.
Een assistent die mij helpt het mijne niet te overvragen.
Wat ik hoop dat jij hieruit haalt
Misschien heb jij zelf ook NAH, of werk je met mensen die dat hebben.
Misschien worstel je met geheugen, energie, focus, of prikkels.
Of misschien ben je gewoon nieuwsgierig naar hoe technologie kan ondersteunen. Niet als speeltje, maar als hulpmiddel in het dagelijks leven.
Dan wil ik je zeggen: je staat er niet alleen voor.
Ik heb de afgelopen jaren tientallen AI-tools getest en onderzocht.
Wat werkt, wat niet, en vooral: wat past bij mensen die niet 100% kunnen functioneren op wilskracht alleen.
Daar deel ik binnenkort meer over in een webinar dat ik speciaal hiervoor geef.
Wil je daar bij zijn?
Ik ga meer verhalen delen hierover. Welke inzichten ik kreeg en ga concrete voorbeelden geven van hoe ik weer werk en leef, mét de beperkingen die er zijn.
Tot slot…
Deze blog is niet geschreven om AI te promoten.
Maar om een deur open te zetten.
Voor jou. Of voor iemand die je kent.
Voor mensen die denken dat ze het allemaal alleen moeten kunnen. Die mogen weten dat dat niet hoeft.
We hoeven niet alles te onthouden.
We hoeven niet alles zelf te doen.
Om het toch, met een beetje hulp van technologie, weer zelf te kunnen.